Prawdziwa Księga Południowego Kwiatu
PKPK, jedna z dwóch pisanych podstaw taoizmu, jest w odróżnieniu od TTC dziełem obszernym, wobec czego nie może być mowy o prezentowaniu go tutaj w całości. Kojot wybrał, według swego uznania, szczególnie interesujące fragmenty o dwojakim charakterze: abstrakcyjnym (wykłady) i alegorycznym (przypowiastki), i nagrał je, przy czym w przypowiastkach, które mają swoich bohaterów, pomogli mu syn Zbyszek i synowa Patrycja.
PKPK składa się z trzydziestu trzech rozdziałów opatrywanych cyframi rzymskimi (I – XXXIII), a prawie każdy rozdział dzieli się na ustępy opatrywane cyframi arabskimi. Nagrania są zestawione w kolejności tych rozdziałów i ustępów. Każdemu fragmentowi Kojot nadał tytuł i opatrzył go nazwami wątków poruszanych w danym fragmencie. Przy przypowiastkach wymienione są również występujące w nich postaci. Od czasu do czasu pojawiają się też sentencje, czyli fragmenty zamykające ważną treść w jednym zdaniu, widoczne bezpośrednio na tej stronie.
Wszystkie fragmenty pochodzą z tłumaczenia Marcina Jacoby (Iskry, 2009).
I, 2
stopnie wiedzy, małe i duże, wędrówka na południe, pyłki w słońcu
cykada, przepiórka
I, 6
sposób użycia
Huizi, Zhuangzi
I, 7
sposób użycia, pożytek bezużytecznego
Huizi, Zhuangzi
II, 2
Czy życie ludzkie rzeczywiście jest takie niejasne, czy tylko ja jeden pełen jestem niejasności?
brak przeobrażenia przyczyną smutku, niejasność świata, względność ocen
II, 3
Droga powstaje przez chodzenie.
Jeżeli jest początek, to jest coś zanim jest początek.
sposób użycia
dozorca małp, małpy
przedmiot i podmiot, twierdzenie i przeczenie, oś tao, poddanie się podmiotowości, prapoczątek i niebyt
II, 4
wstrzemięźliwość sądzenia (zwłaszcza o rzeczach poza światem przestrzennym)
II, 7
Mędrzec buja poza pyłem i brudem doczesności.
Wielki mędrzec jest niczym głupiec, bierze udział w niezliczonych przemianach lat, zachowując naiwność.
II, 8
Zapomnij o wieku, zapomnij o opiniach i wyruszaj w nieskończoność.
względność racji, niemożność sądzenia, zmienne głosy godzić za pomocą naturalnych granic
II, 10
III, 1
Życie nasze jest ograniczone, ale poznanie nie ma granic. Nieskończone gonić ograniczonym, to bardzo wyczerpujące zadanie.
agnostycyzm, złoty środek
III, 2
sprawność
książę Wenhui, kucharz Ding
IV, 1
Wobec ludzi łatwo jest stosować fałsz, ale trudno wobec przyrody.
szczeble percepcji: ucho – umysł – tchnienie
V, 4
nieprzejmowanie się okolicznościami zewnętrznymi = pogoda umysłu
VI, 1
Wiedza musi się ma czymś opierać, żeby być słuszną. Jednak to, na czym się opiera, jest właśnie nieustalone.
agnostycyzm, uwolnienie się od okoliczności zewnętrznych, od miłości życia i nienawiści śmierci, warunki mądrości!
VI, 3
VI, 6
Człowiek pospolity dla Nieba uchodzi za szlachetnego wśród ludzi, a człowiek szlachetny dla ludzi jest pospolitym dla Nieba.
VII, 6
warunki mądrości cd.
VIII, 4
warunki mądrości cd.
XI, 3
warunki mądrości cd.
XII, 2
Śmierć i życie mają ten sam wygląd.
XII, 6
nieodrzucanie wartości doczesnych
strażnik, Yao
XII, 8
krąg ontologiczny
XII, 11
nieposługiwanie się sprytem, odrzucenie nieprostych narzędzi
Zigong, pracujący
XII, 14
oportunizm
XIII, 1
siedem warunków spokoju
XIII, 8
księgi-słowa-myśl-przekaz niewyrażalny słowami, forma-wygląd-imię-sława
XIV, 5
wędrówka w niebycie, żywienie się na polach prostoty, trwanie w sadach niezależności (bez bogactwa, imienia, władzy)
XV, 1
wady różnych światopoglądów
XV, 2
warunki mądrości cd.
XVII, 1
Z żabą na dnie studni nie sposób prawić o morzu, bo ogranicza ją przestrzeń. Z letnim owadem nie sposób prawić o lodzie, bo ogranicza go czas. Z uczonym w księgach nie sposób prawić o Tao, gdyż ogranicza go nauka.
Człowiek, który zna Niebo, jest pełen wahania i elastyczny.
warunki mądrości cd.
XVII, 4
stopnie wiedzy
Gongsun, książę Mou, żaba i żółw
XVII, 5
rezerwa wobec zaszczytów
dostojników, Zhuangzi
XVII, 6
frustracja i agresja
Zhuangzi
XVII, 7
niewiedza o tym co nie jest własne
Huizi, Zhuangzi
XVIII, 1
Najwyższa radość to brak radości, najwyższa chwała, to brak chwały.
pozorność radości ze spraw doczesnych
XVIII, 2
godzenie się ze śmiercią jako naturalną transformacją
Huizi, Zhuangzi
XVIII, 3
godzenie się z kalectwem jako naturalną transformacją
wuj Zhili, wuj Huajie
XVIII, 4
godzenie się ze śmiercią jako naturalną transformacją
Zhuangzi, czaszka
XVIII, 5
XIX, 1
esencja
XIX, 3
sprawność
Konfucjusz, garbaty starzec
XIX, 4
Kto przykłada wagę do tego, co na zewnątrz, ten wewnątrz jest niezdarny.
XIX, 5
zasada środka
książę Wei, Tian Kaizhi
XIX, 9
sprawność wynikająca z nieprzeczeniu swojej naturze, długie włosy
Konfucjusz, pływak
XIX, 10
sprawność
książę Lu, stolarz Qing
XIX, 12
XX, 9
Postępujcie mądrze, ale odrzućcie przekonanie o mądrości własnego przekonania.
XXI, 10
stoicyzm wobec spraw zmiennych, rezerwa wobec zaszczytów
Jian Wu, Sun Shu’ao
XXII, 1
niepoznawalność Tao, wiedzący nie mówią, godzenie się ze śmiercią (fetor i zgnilizna)
Wnikliwy, Niedziałanie, Wyczerpanie, Żółty Cesarz
XXII, 5
Życie człowieka pomiędzy Niebem a Ziemią jest niczym mignięcie galopującego białego źrebięcia w szczelinie ściany – nagle i koniec.
krótkość życia
XXII, 6
niebyt i niedziałanie
Dongguozi, Zhuangzi
XXII, 7
niepoznawalność Tao, wiedza a niewiedza
Wielka Czystość, Niewyczerpany, Niedziałanie, Brak Początku
XXII, 8
sztuka oddalenia się
Świetlisty Blask
XXII, 10
tożsamość życia i śmierci
Ran Qiu, Konfucjusz
XXII, 11
dostosowywanie się do zmian
XXIII, 1
warunki mądrości cd.
XXIII, 3
XXIII, 4
Nie można pozyskiwać ludzi innym sposobem, niż za pomocą klatek rzeczy, które lubią robić.
za czym różni gonią
XXV, 8
błądzenie i wątpliwości
XXV, 10
niepotrzebność teorii ontologicznych
XXVI, 2
jak pomagać, to bez zwłoki
Inspektor Rzeki, Zhuang Zhou, karaś
XXVI, 7
Huizi, Zhuangzi
XXVI, 12
XXVII, 1
Mówienie przez całe życie nie oznacza, że się coś powiedziało. Niemówienie przez całe życie nie oznacza, że się niczego nie powiedziało.
zbędność słów cd.
XXVII, 2
wiedza i jej zmienność
Zhuangzi, Huizi, Konfucjusz
XXIX, 3
uganianie się za doczesnością
XXI